Ervaringen van ouders

Als ouders draag je de zorg voor je kinderen, en zelfs al zijn ze (bijna) volwassen, je kind blijft je kind. Wanneer je kind ziek wordt of vastloopt, is dat als ouders loodzwaar. Dat begrijpen we bij MissionPuppy. We weten inmiddels uit ervaring dat onze honden een verschil kunnen maken. Daarnaast streven we naar het bieden van goede begeleiding. Onze benaderingswijze wordt door collegaprofessionals als ‘warm, deskundig en humaan’ omschreven.

Hieronder een citaat uit het onderzoek Samen Sterk op Weg naar Herstel, een onderzoek van Janssen, de Jong en Knol (2017).

MissionPuppy staat voor meer dan assistentiehonden opleiden alleen. Zij coachen en begeleiden ook, zorgen elke dag voor chatbereikbaarheid op een vast tijdstip en streven daarnaast naar bereikbaarheid buiten officiële werktijden om, waar het urgente zaken betreft.
Uit Samen Sterk op Weg naar Herstel.

Wat deze benadering in de praktijk inhoudt? Op deze pagina zijn een aantal ouders aan het woord.

• Opm: ook elders op onze website vind je uitspraken van jongeren of ouders. Dit zijn altijd uitspraken van bestaande cliënten of oud-cliënten, dan wel van hun ouders, wel zijn, vanwege hun privacy, soms namen gefingeerd of andere foto’s ter illustratie geplaatst.

Het is voor ons als ouders elke keer weer bijzonder om te zien hoeveel de hond voor haar betekent, en niet alleen van betekenis is, maar haar ook echt helpt. Op een manier die wij als ouders niet voor elkaar kregen, en tot nog toe niet één hulpverlener lukte. Sinds enige tijd woont onze dochter weer thuis. De eerste keer dat ze (of eigenlijk, haar eetstoornis) ons voor een dilemma zette raakte ik lichtelijk in paniek. Inmiddels kan ik het hoofd koel houden. Die twee lossen het samen wel op. De eerste keer dat ik dit zag gebeuren hield ik mijn adem in. Nu ben ik er veel rustiger onder. Ik zie gewoon dat het werkt! (Een moeder, 2013)

Onze dochter had direct een klik tijdens de intake. Ze voelde zich begrepen. (Een moeder, 2013)

Wat ik wel zo bijzonder vind is om te ervaren dat niet alleen voor het baasje van de hulphond zelf de hond helpt, maar voor iedereen in het gezin. Met onze middelste dochter (14) gaat het goed. Ze laat haar hulphond steeds vaker alleen uit, en ook uit zichzelf. Ze beleeft er echt plezier in. Zo heeft ze ook een nieuw meisje uit de buurt leren kennen en volgens mij begint het kwartje wel te vallen dat je met uitlaten niet alleen buiten bent met je hond, maar dat je ook hele leuke mensen kunt tegenkomen en dat de hond je dus kan helpen in het maken van contact. (Een moeder, 2014)

Het is niet alleen onze dochter die geholpen wordt, maar ook wij als ouders ontvangen heel veel support. Het houdt niet op bij de maandelijkse of wekelijkse trainingen. We hebben veel contact ook tussendoor om om te gaan met dagelijkse situaties. De ouderbegeleiding vind ik super. Wij, onze dochter en ons hele gezin, we worden echt gezien. Elke situatie is bespreekbaar, ook die situatie die schijnbaar niets met het onderwerp ‘eetstoornis’ te maken heeft, en dat maakt het zo uniek, want één ding hebben wij inmiddels heel goed begrepen: een eetstoornis gaat niet om wel of niet eten….. Het gaat veel en veel dieper! En daarom is het zo fantastisch dat alles bespreekbaar is. Eindelijk komen we ergens! (Een moeder, 2015)

Onze dochter is al wat ouder en zij handelt de dingen eigenlijk zelf al heel goedaf. Wat wij merken, is dat zezich eindelijk echt gehoord en begrepen voelt. En dat is na al die jaren van ellende echt goud waard….. (Een moeder, 2016)

De eerste intake (wij hadden de intake met Anjana zelf) verliep al zo anders dan alle intakes die we tot nu toe gehad hadden! Ik zag ons kind tijdens het gesprek meer ontspanner worden. Net of er iets van haar afgleed. We zijn nog in afwachting van de pup, maar dit gesprek alleen al heeft haar zoveel hoop en motivatie gegeven! Bijzonder vond ik ook dat er tijdens dit gesprek een hond (Tristan) aanwezig was en onder de tafel lag. Op moment dat onze dochter het even heel moeilijk had, merkte hij dit onmiddellijk, stond op en begon haar handen te likken. Geweldig! (Een moeder, 2016)

Onze dochter was destijds een van de eerste trajecten. MissionPuppy begaf zich op een gebied waar nog nooit iemand zich aan gewaagd had. Toch stond het concept als een huis, toen al. En minstens zo belangrijk: het had resultaat. (Een vader, 2018)

Missionpuppy Nederland gaf ons hoop toen mijn man en ik compleet uitgeput waren van de dagelijkse struggles. Anjana’s liefde en toewijding voor haar honden en voor het werk van MissionPuppy zijn eindeloos. (Een moeder, 2019)

Het blijft bijzonder om te zien hoe Luca’s missie voortleeft in zijn nakomelingen, en hoe Luca nog steeds een vader en rolmodel voor hen is. De binding die ze met elkaar hebben en van waaruit ze leren, en het verhaal als geheel zijn het waard om verfilmd te worden. (Een moeder en vrijwilligster, 2018)

Binnenkort wordt deze pagina verder uitgebreid!