De MissionPuppy Methode

De hond mag vanwege zijn functie als hulphond in principe overal mee naar binnen. Mits de hond zijn dekje draagt mag hij dus ook mee de supermarkt of bv. het ziekenhuis in. Deze mogelijkheid is uniek, en kan van enorm grote betekenis zijn voor de jongeren binnen onze doelgroep. Jongeren met een ernstige eetstoornis ervaren bijvoorbeeld vaak veel onrust, stress en chaos in hun hoofd wanneer zij een supermarkt binnen lopen. Dit geldt voor jongeren met met anorexia, maar ook voor jongeren met autisme. De rol en aanwezigheid van de hond kan hierbij in sommige gevallen cruciaal zijn; hij biedt afleiding, kan motiveren en zijn aanwezigheid heeft een kalmerende werking op de jongeren.

Een hond pusht niet, maar heeft wel een spiegelende functie. Als de jongere niet duidelijk is naar de hond, zal deze hem of haar niet begrijpen, mogelijk onrustig worden, gaan blaffen of de grenzen opzoeken. Logisch, want die grenzen zijn niet duidelijk voor de hond. ‘Hij loopt over je heen!’ zeggen we dan. Deze situaties zal de jongere ook in het dagelijks leven tegenkomen, met name op school. Het is daarom van essentieel belang dat de jongere leert duidelijk te zijn en zijn of haar grenzen durft aangeven. Een hond kan de jongere op een hele eerlijke manier laten merken wanneer de jongere niet duidelijk is, of niet genoeg consequent. Door naar de hond te kijken, leren ze zichzelf begrijpen!

Het aaien van en spelen met een hond blijkt stressverlagend te werken, dit is wetenschappelijk bewezen. Ook gewoon  thuis, in de eigen omgeving van de jongere kan de hond dus van grote betekenis zijn. Het proces heeft tijd nodig, maar uiteindelijk kan de jongere zich zoveel beter gaan voelen dat bv. de rol die eten (niet, of juist heel veel) voorheen had, steeds minder wordt. Hierbij worden andere bezigheden die passen bij de leeftijd, interesses en dagelijkse routine weer steeds belangrijker.
Ook bij autisme en PTSS gerelateerde klachten is de kalmerende werking van de hond van groot belang.

De hond kan de jongere steun, troost, ontspanning, veiligheid en geborgenheid bieden. Dit laatste is zeker belangrijk als de jongere een trauma meegemaakt heeft, iets dat overigens niet zelden de oorzaak van een eetprobleem is. Daarnaast kan een hond, zeker een jonge hond, voor veel plezier zorgen. Een moeder schreef ons eens: “Sinds de pup er is lacht ze weer! Echt oprecht lachen om zijn dolle streken. Ik lach mee en doe alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat we samen om het hondje lachen, maar diep van binnen maakt mijn hart een sprongetje. Eindelijk zijn er weer momenten dat ons meisje kan lachen..”

Door het zorgen voor de hond, leert de jongere verantwoordelijkheid te nemen. Het zorgen voor de hond kan er uiteindelijk toe leiden dat de jongere ook beter voor zichzelf leert zorgen, en verantwoordelijkheid voor zichzelf gaat durven nemen. Tegelijk is het ook zo dat sommige jongeren – we zien dit beeld met name bij anorexia – soms heel sterk geneigd zijn voor anderen te willen zorgen waarbij zij een te grote verantwoordelijkheid op de eigen schouders willen nemen. Dit is soms een patroon dat al jarenlang bestaat, en dat de eetstoornis mede in stand houdt. Immers, het gevoel verantwoordelijk te zijn voor de halve wereld om je heen leidt onvermijdelijk tot een enorm gevoel van falen en tekortschieten, hetgeen bij de jongeren het negatieve gevoel over zichzelf in stand houdt en bekrachtigd, met in veel gevallen zelfdestructief gedrag tot gevolg. Het mogen zorgen voor en leren focussen op de hond kan helpen dit patroon te doorbreken, omdat de jongere op een gezonde manier verantwoordelijkheid leert nemen, passend bij leeftijd, persoonlijke situatie en behandelfase.

Zowel jongeren met boulimia, als jongeren met anorexia nervosa hebben vaak moeite met een gezonde structuur. De eerste groep omdat zij hun leven vaak als zeer chaotisch ervaren, en niet weten hoe er grip op te krijgen. De tweede groep kan er juist een dwangmatige structuur op na houden. Voor jongeren met autisme geldt hetzelfde; bij overprikkeling ontstaat vaak een gevoel van chaos en zich verliezen in chaos, tegelijkertijd kunnen ook jongeren met autisme er een te dwangmatige dagstructuur op nahouden die hen belemmert in hun persoonlijke ontwikkeling of in het deelnemen aan social life. Een hond kan, ook bij het verkrijgen en in stand houden van een gezonde dagstructuur, een grote rol spelen. Gewoon door hond te zijn; een hond die regelmatig uit moet en spelen wil, maar zich tegelijkertijd onmogelijk aan een dwangmatige routine kan houden; een hond zorgt voor balans.

Voor elke jongere zijn sociale contacten belangrijk. Zij zitten op een leeftijd dat vrienden en vriendinnen belangrijker zijn dan ooit. Toch komt het regelmatig voor, juist binnen onze doelgroep, dat jongeren niet veel vrienden hebben. Vaak is een van de redenen hiervan, dat jongeren zich zijn gaan isoleren. De praktische reden dat een hond minstens 3 á 4 x per dag uit moet, kan essentieel zijn als het gaat om het doel te bewerkstelligen uit dit isolement te komen.